Zjawisko klimatyczne charakterystyczne dla środkowej Europy występujące w połowie maja.
Po okresie utrzymywania się wyżu barycznego nad Środkową i Wschodnią Europą następuje zmiana cyrkulacji atmosferycznej i przy słabnącym wyżu zaczyna napływać – wraz z niżem barycznym – zimne powietrze z obszarów polarnych.
Analiza danych z lat 1881–1980, przeprowadzona przez Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Jagiellońskiego, pokazała, że w 95 spośród tych lat zaobserwowano istotne ochłodzenia w okresie 1–25 maja, przy czym aż w dziewięciu latach spadek temperatury z dnia na dzień przekraczał dziesięć stopni Celsjusza.
Na podstawie tych danych ustalono, że najwyższe prawdopodobieństwo ochłodzenia występuje między 10. a 17. maja.
Jest to zjawisko powtarzające się co roku, kiedy w połowie maja przychodzi ochłodzenie, a nawet przymrozki. Punktem kulminacyjnym jest tzw. zimna Zośka, która przypada 15 maja.